از هر دری سخن
گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .از هر دری سخن
گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .مثل باران
مثل باران چشم هایت دیدنی ست
شهر خاموش صدایت دیدنی ست
مهربانی معنی لبخند توست
خنده هایت بی نهایت دیدنی ست
زخم ها چون شعرهای شاعرند
زخم هایم در هوایت دیدنی ست
روبرویم باغی از عطر است و نور
لای شب بوها خدایت دیدنی ست
شانه هایم ساحل گیسوی توست
روی ساحل رد پایت دیدنی ست
پایتخت آرزوها خواب هاست
چشم هایت ، چشم هایت دیدنی ست
پی نوشت : این شعر را سال ها پیش از جایی نوشتم . نمی دونم شاعرش کیه ولی
بسیار دوسش می دارم . هر جا هست خدا حفظش کنه . کاش می فهمیدم کیه.
این گلدان گل هم تقدیم به همه کسانی که دوستشان دارم و دوستم دارند...
اسیر منجلاب
به جنگ خورشید که رفت ،
رعد ،
بی رحمانه بر پیکر زمین
شلاق زد
خاطره نور
به فراموشی سپرده شد
و هیولای ترس
در تاریکی زمان
فریاد زد
عشق
اسیر منجلاب شد
و دنیا رنگ دیگر شد...
