از هر دری سخن
گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .از هر دری سخن
گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .سال نو
نمی دونم کدوم خیر ندیده ای گردگیری رو مد کرد و مهم تر از همه
اونو جزو وظایف لا ینفک خانم خونه قرار داده 
ولی هر چی بود تموم شد 
گر چه من هیچ وقت سال تحویل خونه خودم نیستم 
چون همسر گرام بنده معتقدن که بدون بزرگ تر ها صفا نداره 
پس ما هم هر سال چند روز مونده به عید کوچ می کنیم شهرمون .
امسال خونه ما پدرم نیست .
دیگه ریشش موقع روبوسی اذیتمون نمی کنه ،
دیگه با دستاش از لای قرآن پول نو بهمون عیدی نمی ده
دیگه هیچوقت نیست که ...
چقدر دلم براش تنگ شده...
دوستان عزیزم؛
پیشاپیش فرا رسیدن سال جدید را به همه ی شما تبریک می گم .
امید که سالی پر از خوشی و خیر براتون باشه،
پر از خبرهای خوب و
سالی بدون درد و غصه.
خانم های عزیز سعی کنن وزن و سایزشون رو تغییر ندن و
رژیم هاشونو ادامه بدن 
اگر قرار بود یک بار دیگر...
اگر قرار بود یک بار دیگر...
اگر قرار بود یک بار دیگر فرزندم را بزرگ کنم ، انگشتم را کمتر به نشانه ی تهدید به سوی او می گرفتم ، کمتر به ادب کردن او می اندیشیدم و در مقابل ، بیش تر به برقراری ارتباط با او اهمیت می دادم .
کم تر به ساعتم نگاه می کردم و چشم هایم را بیش تر برای نگاه کردن به او به کار می گرفتم .
بیش تر با او به گردش می رفتم و
بادبادک های بیش تری به آسمان می فرستادم .
کم تر خود را جدی می گرفتم اما
جدی تر با او بازی می کردم و
دشت های بیش تری را با او می پیمودم .
ستارگان بیش تری را با او تماشا می کردم و
کم تر او را می کشیدم که تند تر راه برود .
بیش تر او را در آغوش می کشیدم .
رفتار خشک و سخت گیرانه ام را کم تر به کار می گرفتم
و در عوض ،
بیش تر حمایتش می کردم .
به جای فکر کردن به ساختن خانه ، اعتماد به نفس او را
می ساختم
و به جای این که عشق قدرت را در خود رشد دهم ، قدرت
عشق ورزیدن را در خود پرورش می دادم...
پی نوشت : این مطلب رو امروز مشاور مدرسه به من داد . حیفم اومد اونو براتون نگذارم چون خواندنش خالی از لطف نخواهد بود و البته به کار گیری اش برای جوانانی که در شرف پدر یا مادر شدن هستند انشاءلله مثمر ثمر خواهد بود .
خواهش نوشت : بیاییم اگر فرزندی داریم با آنان مهربان تر باشیم . فرزندانمان قوانین مدرسه و زندگی را یاد خواهند گرفت اما اگر محبت نبینند ، هرگز آن را آنطور که شایسته است از دیگران نخواهند آموخت.
بنیوش پند من
بنیوش پند من ؛
بر درد آن که همسفر صبح و شام توست،
پیوسته چاره باش
بر عاشقی که دل به امید تو بسته است،
عمر دوباره باش...
قبلا که این شعر رو می خوندم حس خاصی به من دست نمی داد اما این روزا بد جوری فکرم رو مشغول کرده . بعضی وقت ها خودم رو مصداق این شعر می بینم . انگار دارم باهاش زندگی می کنم .
گاهی بدون این که بخوام دارم نفس می کشم . گاهی دلم هوای رفتن می کنه . کجا؟ نمی دونم . فقط می خوام برم . گاهی فضای خونه اونقد برام دلگیره که همه چیزش ملالت بار می شه . گاهی توی این دنیای به این بزرگی اکسیژن کم میارم. گاهی...
اما باید باشم . باید بمونم ، باید برای خودم هوای تازه دست و پا کنم ، باید فضا رو تغییر بدم . باید تن به زندگی بدم . نه برای خودم . برای اونایی که با من هستن . اونایی که دل به امید من دارن . اونایی که اگه چند ساعتی منو نبینن دلتنگم می شن . برای دخترم ، برای همسرم و برای...
من می مانم حتی اگر تمام وجودم چون شمع آب شود ، می مانم حتی به قیمت باقی عمرم ...
پی نوشت : این حرف ها از سر دلتنگی بوده و ارزش دیگری ندارد . 
معذرت نوشت : از همه دوستان بخاطر کم کاری هایم معذرت می خوام ولی تقصیر از من نیست . باور کنید زمان برای من کم می گذارد و از وقتش می دزده .
نتیجه نوشت : زمان هم زمان های قدیم . 24 ساعت های الان اصلا کیفیت نداره چون زودی تموم می شه .
این گلدان گل هم تقدیم به همه ی کسانی که برام خیلی عزیزند...
پنجره ی اتاقت
از پشت پنجره ی اتاقت
آسمان به زمین رسید
و درختان ،
به آسمان .
ابر ،
دامن سفیدش را
بر قله ی کوه ،
پهن می کند
و امید ،
آواز سر می دهد .
هانای عزیز
گوش کن ؛
زندگی منتظر نفس های گرم توست
و جاده ی زندگی
گام های صبورت را می طلبد
با خنده هایت
لحظه های زندگی را بساز
برخیز و خودت را
به آغوش گرم زندگی ،
بسپار .
برخیز...