از هر دری سخن

گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .

از هر دری سخن

گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .

تنهایی

 

دعاهایم که به قنوت می رسد، 

آواز استجابت می آید 

بند بند دلم سبک می شود   

 

تنهاییم را  

تنهای تنهای  

می نوشم  

جرعه جرعه  

تا مست شوم  

آرام آرام  ...

 

 

پی نوشت1: همانطور که ملاحظه می کنید شعرم رنگ و بویی ندارد. واقعا هنگ کردم .زورکی که نمی شه نوشت   

پی نوشت 2 : خنکای پاییز رو روی صورتم حس می کنم. حس قشنگیه اما ... 

                         

                         پاییز حزن بی تو نهد پا به باغ دل          یارا چرا ز مهر نگیری سراغ دل ...

 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد