از هر دری سخن

گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .

از هر دری سخن

گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .

کاش فقط بختی داشتم

 

  کاش تمام نگاهت را داشتم

                      که صبحی روشن

                             برای خود دست وپا می کردم

                                            در این شب ظلمانی بی پایان

  کاش تمام کلامت را داشتم

                    تا جمله ای می سرودم فرهاد وار

                                             دردهای شیرین زندگی ام را

  کاش تمام دستت را داشتم

                        و نوازش های عاشقانه ات را

                                      که این نهایت دل من بود

                                                           در این دایره ی زندگی

  کاش تمام مهرت را داشتم

                          تا نامرادی هایم را

                                 یکسره با جادوی عشق

                                                     به کام می رساندم

  کاش فقط بختی داشتم

                       تا ترا

                        درهر زمان

                                و درهر مکان

                                       به دور از چشم زمین و زمان

                                                               سخت در آغوش گیرم

                                                                            و نجوای احساست را

                                                                                         با گوش دل درک کنم

  من ترا می خواهم

              از امروز تا بی نهایت

                            به اندازه ی تمام

                                           نفس های آمده و

                                                          فرداهای  نیامده ام

  ترا می خوانم

           که خود

            مرا خواندی به آوازی عاشقانه

                                  در دل سکوت شب

                                                و تمام رویای زندگی ات را

                                                                   با من قسمت کردی

                                                                             و مرا دعوت کردی

                                                                                     به امیدی هر چند دور

 

 

ترا می خواهم و آغوش گرمت را

ترا می خواهم و دستان پر مهرت را

ترا می خواهم و صدای مهربانت را...

دوستت دارم...  

 

 

  

سفر

 

 دوستان عزیزم :  

 

سفر کوتاه دو یا سه روزه در پیش است .  

 

از فردا عصر می رم و  ان شاءالله تا شنبه عصر بر می گردم .  

 

لطفا از دوری من غصه نخورین چون من دل ندارم .  

 

بچه های خوبی باشین .  

 

در رو روی آقا گرگه باز نکنین .     

                                         

دست به گاز و آتیش نزنین .  

                                   

مشقاتونو خوب بنویسین .    

 

و از همه مهم تر فراموشم نکنین .                        

 

چون من از فراموش شدن می ترسم . 

 

از این که دلتنگ نشم و دلتنگم نشین ،

 

از این که فردا رو بی یاد دوست آغاز کنم و بی غم دوست به پایان ببرم ، 

 

از این که از خاطرم بی تفاوت بگذرین و از خاطرتان بی تامل بگذرم ، 

 

از ندیدن خوبی ها و از گفتن بدی هاو... 

 

از همه ی این ها می ترسم . . .   

 

 

 

پیکی بنوشم

 

 

  دوست دارم  پیکی بنوشم

       به سلامتی او

           به سلامتی آغوش او

               که عمری می پنداشتم

                   گرم است

                        که مامن دلتنگی ها و 

                                    تنهایی هایم است  

اما افسوس

پراز خیانت بود...    

 

     به سلامتی چشمانی بنوشم

                 که روزی می پنداشتم

                       تنها غرق شده ی دریایش هستم  

    

اما افسوس

که ساحل نجات دیگران بود  

 

  دوست دارم پیکی بنوشم

                به سلامتی غم ها و سال های انتظارم

                                       و به سلامتی سادگی ها و صبوری هایم 

 

 

دوست دارم پیکی بنوشم

به سلامتی او

به سلامتی نا مردی او... 

 

شکست شب

    شب شکست

              آیینه شکست

                        و من شکستم

    شب صبح شد

              آیینه بند خورد

                     و زخم شکستن من

                                همچنان پابرجاست

    سالیان سال

             دور تراز همیشه

                      در آیینه نگریستم

                                    دیگر ازخود

                                            چیزی ندیدم

                                                    جز آهی بر دل

    من بوسه ها را

                    تو ترانه ها را

                              و شب ستاره هایش را

                                                 گرو خواهد گذاشت

                                                           تا همسفرانت فراوان شوند 

 

  

راه باز است و جاده روشن  

از نگاه چپ چپ شب نهراس

ای گرگ باران دیده...  

 

  

پرواز به سوی ابدیت

  

 انا لله و انا الیه راجعون 

  امروز که رفتی با خود نیندیشیدی که قلب هایی از دوریت خواهد شکست .  

  گویند هر کوچی را بازگشتی ست اما تو باز خواهی گشت؟  

  رفتی و برای همیشه به خاطره ها پیوستی...  

  از امروز سنگفرش های خیابان های شهر قدم های ترا می طلبد .   

  صندلی خالی کلاس را بگو که باید تا مدت ها سبد گل  

  همراه با قاب عکسی زیبا از تو با لبخنذی زیباتر را در خود جای دهد .   

  چگونه می توانم باور کنم که دیگر خنده های شیرین و   

  چهره ی معصومت را هرگز نخواهم دید .   

  کاش بودی . کاش بودی و سرود زندگی را دوباره سر می دادی .   

  دوری از تو برایم سخت است . گرچه دوریت را عادت خواهم کرد اما باور نه .   

  از امروز با به یاد آوردن خاطراتت قطره اشکی   

  بر گونه هایم جاری خواهد شد ، شاید آرام شوم .   

  کاش بودی ...  

  تو خوب بودی و ...   

 

 

 ....................................   

  دوستان عزیز  

  با خبر شدم که دیروز دانش آموز سال گذشته ام   

  به نام مهرانگیز امینی  دار فانی را وداع گفت .  

 

  او زیبا بود . مهربان ، درس خوان و بسیار مودب .   

  دست تقدیر او را از ما جدا کرد و به دست خاطره ها رساند .    

  گرچه باورش برام سخته اما حقیقتی ست تلخ .   

  او رفت اما بیچاره مادرش که امیدوارم خداوند صبری جمیل را بهش عطا کنه .   

 

 

 

یاد این فرشته ی 16 ساله گرامی باد