از هر دری سخن
گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .از هر دری سخن
گشت زیبایت صفای دلم گردید زمانی که از خود و بودن خود رمیده بودم . اندیشدن به تو آرام می سازدم .آینه
آینه حسود بود...
جوان بودم و
زیبا
انگارسال ها تحمل نگاه هایم را
انتقام می گیرد
سپیدی موهایم را
به رخم می کشد
و چین های به یادگار مانده از زمانه
دستانم
سال هاست با اشک های چشمانم
آشناست...
سخن بزرگان
سخنی از آنتونی رابینز
آنتونی رابینز می گه : اندیشه های خود را شکل ببخشید
در غیر اینصورت دیگران اندیشه های شما را شکل می دهند.
خواسته های خود را عملی سازید وگرنه دیگران برای شما
برنامه ریزی می کنند.
دندون طلا
مادر بزرگم دندون های طلا داره
که وقتی می خنده ، دندوناش برق می زنه .
اون موقع ها که ما بچه بودیم ، هر وقت
می خواست توی یه جمع صحبت کنه ،
دهنشو زیاد باز نمی کرد
یا یه دستشو جلوی اون می گرفت .
چون دوست نداشت کسی دندون های
طلاشو ببینه . اما مادربزرگم امروز تو هر
جمعی که هستیم منتظر یه فرصته که یا حرف
بزنه یا با دهن باز بخنده .چه اتفاقی افتاده ؟
شاید می خواد با افتخار دندون های طلاشو
به دیگران نشون بده
و طلای فلان قدر رو به رخ دیگرون بکشه .
نمی دونم چی بگم...
کاش من هم یک دندان طلا داشتم !!!!
مهستی نوشت: می تونین منو با دندون طلا تصور کنین؟
با ی چارقد گل گلی و چادردور کمر!!!
فکر کردم نوشت :فکر کنم تو اون سن اصلا دندونی نداشته باشم!!!
شما چی فکر می کنین ؟؟؟؟!!!!
پدر
پدر
سیگارش را آتش می زد
و با هر پک عمیق
به قربانگاه نزدیک تر می شد
لحظه لحظه اش را
به حراج گذاشت
نفس هایش به شمارش افتاد
به تعداد سیگار های داخل پاکت
نفس های پدر بوی دود می داد
بوی خداحافظی
بوی مرگ
پدر باخت
و صحنه ی زندگی را آرام ترک گفت
.........................................
به همه کسانی که ساعت ها ، دقیقه ها و حتی لحظه ای
مهمان قلبم بودند ،
به آنان که زمین و زمان را به هم دوختند تا آرامم کنند ،
که در این روزهای سخت به فکرم راه یافتند ،
که دوستشان دارم و خواهم داشت ،
به همه ی دوستان ، با صدایی بلند ، پر از امید و
از حنجره ای خالی از غرور می گویم : عزیزان سلام
...............................................................................................
چند روز است که از مراسم چهلم پدر می گذرد .
خیابان ها ی شهر ، مردم شهر ، پرندگان ، حتی سرو صدا و شلوغی ها همه و همه
سر جایشان هستند . گویی آب از آب تکان نخورده . اما نه ، تکان خورده .
من در خود تغییری احساس می کنم . سخت اما ممکن .
لحظات زندگی ام چه آسان از من می گذرند .
نباید فرصت ها را از دست بدهم . شاید فردا کمی دیر باشد...
انا لله و انا الیه راجعون
پــــدر عزیزم :
بی تو این فاصله ها طاقت من را برده
ساعتم زنگ زده عقربه هایش مرده
کاش باور کنی از دوری تو دلتنگم
این دل خسته ام از دوری تو پژمرده
..........................................
دوستان عزیز
متاسفانه پدرمهربانم در روز دهم آذر
ندای حق را لبیک گفت و جان به جان
تسلیم آفرین گفت .
از همه ی دوستان به خاطر کوتاهی در پاسخ به کامنت ها عذر خواهی می کنم .
وقتی حالم بهتر شد حتما خواهم آمد ُ عکسی از پدر خواهم گذاشت
و برایش خواهم نوشت ...